خدا، عدالت، تحصیل!
تحصیل ز مونز حق دی!
شعار دختران هراتی که برای حق تحصیل میجنگند.
جنگی نابرابر؛ دخترانی در آرزوی گرفتن قلم برای روشنایی بخشیدن به دنیای خود و پیرامون شان در برابر دشمنی که فرمانهایش با زور به پیش برده میشود و در هر فرمان٬ تاریکی و تنها تاریکی است.
فرمانهای از قبیل مسدود کردن مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم در سراسر افغانستان، بستن دروازه دانشگاهها بر روی دختران، ممنوعیت کار زنان و دختران، و حالا هم به تازگی ممنوع قرار دادن حضور دختران در انستیتوتهای صحی؛ فرمانی که آخرین روزنه امید دختران به دنیای دانش را بست.
شماری از دختران در اعتراض به آخرین فرمان، مقابل دفتر والی هرات تجمع کرده و با در دست داشتن شعارهای خواهان لغو این فرمان شدند.
در نوار تصویری که در شبکههای مجازی منتشر شده صدای دخترانی شنیده میشود که خدا، عدالت، تحصیل را فریاد زده و تاکید دارند در انستیتوتهای صحی که هیچ مردی حضور ندارند چرا مانع حضور زنان میشوند.
این در حالی است که رهبری طالبان یکی از دلایل بستن دروازه دانشگاهها را حضور دختران و پسران در صنوف مشترک بیان کرده بود.
آیا آب که از سر گذشت راهی برای نجات وجود دارد؟ در پاسخ به این سوال دخترانی که دومین تلاش شان برای ساختن آینده تحصیلی نیز با شکست مواجه شده از ناامیدی مطلق میگویند.
زینب محمدی دختری که اولین بار زمانی که سمستر هفتم دانشکده پزشکی دانشگاه مزار بود دروازه دانشگاه به رویش بسته شد.
او با بسته شدن دروازه دانشگاهها آرام ننشست و راه دانش را در انستیتوت قابلی پیش گرفت. زینب که قرار بود امسال همراه با همصنفیهای پسر اش٬ به عنوان پزشک زن کلاه فراغتاش را به آسمان پرتاب کند اما با فرمان جدید طالبان یکبار دیگر شکست تحصیلیاش را تجربه کرد .
او که سعی دارد بغض صدایش را پنهان کند بر عدم توقف زنان و دختران افغان تاکید دارد و افتخار میکند بر دخترانی که تاکنون هر مسیر را برای کسب دانش امتحان کردهاند.
اما او همزمان از مردان افغان که زنان را تنها گذاشته اند گله دارد.
به باور زینب تا زمانی که مردم در داخل افغانستان در مقابل فرمانهای غلط طالبان صدا بلند نکنند؛ هیچ کس دیگر تغییری در وضعیت آورده نمیتواند.
ریحانه (نام مستعار) دانشجوی دیگری که با سختی فراوان امتحان کانکور را گذراند و با راهیابی به رشته تعلیم و تربیه دو سال با ذوق تمام به دانشگاه رفت اما با فرمان هیبتالله رهبر طالبان، مانند هزاران دختر دیگر خانهنشین شد.
او نیز رشته قابلگی، تنها روزنه پنهان مانده از تاریکی فرمانها را انتخاب کرده بود.
این رشته را نیز با ترس و لرز دو سال ادامه داد اما سرانجام تاریکی بار دیگر بر سرنوشت دختران دانشجوی افغان سایه افگند و ریحانه را در کنار صدها دختر دیگر در بهت و شوک فرو برد.
به بنبست رسیدن تلاشهای ریحانه از او دختری گوشهنشین با چشمانی اشکبار ساخته است.
او میگوید: نمیتواند دلیل دشمنی رهبر طالبان با زنان افغان را درک کند.
ریحانه به این باور است که رهبری طالبان از توانایی زنان هراس دارد و به این منظور مانع رشد آنان میشود.
او میافزاید، زنان و دختران افغان با همراهی مردان توانایی مقابله با افکار جاهلانه طالبان را دارند اما تاکید میکند که دختران افغان در میان سیاهیها تنها رها شده اند.
زینب و ریحانه تنها دخترانی نیستند که با دل پر خون و چشمانی اشکبار امید به بهبود وضعیت را از دست داده اند.
این وضعیت دردناک دختران افغان واکنشهای جهانی را به دنبال داشته است.
اتحادیه اروپا این تصمیم طالبان را نقض وحشتناک حقوق اساسی بشر و حمله غیرقابل توجیه بر حق دسترسی زنان به آموزش دانسته است.
دیدبان حقوق بشر هم در گزارشی نوشته، “این فرمان جدید هبتالله رهبر طالبان، منجر به درد، بدبختی، بیماری و مرگ غیرضروری زنان میشود، چون با این دستور، کارمندان صحی زن برای درمان زنان وجود نخواهد داشت”.
سازمان عفو بینالملل هم این تصمیم حکومت طالبان را ظالمانه خوانده و افزوده است که طالبان با این تصمیم نه تنها آخرین درهای آموزشی را بر روی زنان میبندد، بلکه باعث پیامدهای مخربی در افغانستان خواهند شد که بالاترین نرخ مرگ و میر مادران را در جهان دارد.
طالبان اما بارها واکنشهای جهانی نسبت به اقدامات زنستیزانه شان را نادیده گرفته و بر عدم مداخله کشورها و نهادهای بینالمللی بر تصامیم امارت اسلامی تاکید کردهاند.
برای تماشای ویدیویی که در این مورد در فضای مجازی دست به دست میشود روی این لینک کلیک کنید.
گزارش: حسینا عظیمی – هامبورگ
ویدیو و عکس: فضای مجازی
